Rumunia2006

Rano jak zwykle zaczyna się upał, jedziemy zobaczyć przegapiony przez nas zamek w Biertan /powiedzieli mi o nim spotkani w nocy w Sig.

sympatyczni młodzi polscy wędrowcy będący w drodze do Turcji. Dalej zaliczamy Targu Mures gdzie postanawiamy

(upał straszny - palące słońce), że nie wracamy już do Sig. tylko lecimy w góry bo tam chłodniej. Poprzez Reghin docieramy do gór Kelemen

i wbijamy się w ich wyższe partie. Taplamy się w tamtejszych rzekach i dochodzimy do siebie po krótkiej acz intensywnej wizycie w cywilizacji.

Odnajdujemy też monument Decebala. Ruszamy w góry Besztercei gdzie zahaczamy o jeziorko Colibita. Dalej nasz szlak wiedzie przez

Prislopui do Parku Narodowego Calimani. Tu pozwalamy sobie /na dojeździe do PN na naprawdę ekstremalne kawałki ofrołdzenia.

W PN zaliczamy Nicola /1434/ oraz Ratitis /2021/

Z gór zjeżdżamy do Toplita i dalej przez góry Hasmas, i jeszcze dalej przez przełęcze Balaj, Bursu Cariei, Rotunda, Saua Gatei ciężkim

wymagającym off-road`em często

gęsto w deszczach, docieramy do Rodańskich. Tu los funduje nam huśtawkę, co my do góry to burze, wichury i ulewy, no to my na dół by

przeczekać. Jak przestaje to my do góry i

cała polka zaczyna się od nowa. Po trzech dniach prób i spania wśród huczących przepełnionych rzek w mokrych jarach postanawiamy: dosyć

tego. Skończył nam się również gaz gospodarczy i

zostajemy z jednym 1 kg patronem. Nie mamy również już w zapasie półosi która wymieniałem kila dni temu przy okazji ekstremalnych podejść

do PN Calimani, a warunki deszczowej jazdy

w Rodańskich wskazują na możliwość kolejnej półosi /mam z tyłu "trutraka", dyfer więc wytrzymuje, nie wytrzymują za to dłuższe półosie.

Zostawiamy Rodnańskie na przyszły rok, co nie znaczy,

że nie machneliśmy w ich kilkudziesięciu km górskich jazd. Nawet znaleźliśmy spore pokłady śniegu !.

Jedziemy jeszcze do Cluj Napoca, miasto zwiedzamy tradycyjnie dla tego wyjazdu - wieczorem. Dalej skok asfaltami w góry Crailui. Ostatni

nocleg w Rumuni tego wyjazdu; w cichej i

spokojnej dolinie. Rano w towarzystwie wędrujących świń, pasących się koni i krów czynię przygotowania do powrotu. Wymieniam rozwalonego

na gumach panharda, dociągam tu i ówdzie śrubki.

Ruszamy do Oradea.

W mieście trafiamy na jakiś festyn. Jedząc miczi, włócząc się po mieście odwlekamy czas wyjazdu. Rozważamy jeszcze wypad na kilka dni do

Padisu, ale brak gazu i puszek z żarciem

dla Szpery /praktycznie nie występują w sklepach a cena w PL 5 do 6 zł wynosi w Rumuni 10 Lei czyli ca 12 zł za puszkę/. Brak zapasowej

półosi i prawdę mówiąc również totalne zmęczenie

powoduje, że ruszamy w stronę granicy, przekraczamy ją 6 sierpnia po 42 dniach wyrypy. W PL na przełęczy Dukielskiej jesteśmy około

północy. Zbaczamy jeszcze w Bieszczady /pomyłka,

wracając z dzikich, pustych gór Rumuni pojechać w Bieszczady w środku tzw sezonu by szukać echa dawnych lat - to po prostu pomyłka/.

Następnego dnia wieczorem jesteśmy w Krakowie.

Kilka dni odpoczynku w Krakowie i ruszamy dalej na północ do domu do Zbrojewa